به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیوتکنولوژی ایران به نقل از  خبرآنلاین، همایش بین‌المللی طب اسلامی ایرانی، سوم شهریور ماه، در سالن اجاره شده در دانشگاه تهران برگزار شد. اسم سالن دانشگاه تهران، این همان اهرمی بود که می توانست رسانه ها و نخبگان را فریب دهد تا تصور کنند این گونه همایش های بی حاصل از سوی دانشگاه تهران حمایت می شوند. همانگونه که حمایت نامعلوم مدیریت حوزه علمیه از این همایش نیز، جای تامل سوال داشت.

دومین مساله ای که برای هر فرد شرکت کننده در همایش مطرح بود، تعداد این ۳۰ نفر اندیشمندی بود که دبیرخانه جشنواره در اخبار رسمی اعلام کرده بود از ۳۰ کشور جهان دعوت شده اند!
پی‌گیری های خبرآنلاین در تماس با دبیرخانه های همایش برای دستیابی به برخی پرسش ها درباره این همایش بی نتیجه بود و تلفن اعلام شده دبیرخانه در روزهای مختلف پاسخگو نبود.

چنانکه دکتر رسول جعفریان، استاد دانشگاه و رئیس موزه و مرکز اسناد دانشگاه تهران نیز در مطلبی اینجا در این باره نوشت:

« وظیفه روحانیت، در دنیای جدید، نشان دادن این است که دین، در کنار علم می ماند، اما نه این که دخالتی در کار علم کند. ما همان دخالتی را که در اقتصاد و مدیریت و سیاست کردیم، درستش کنیم و به کمالش برسانیم، خیلی هنر کرده ایم. بهتر است از دخالت در علم جدید که طب یکی از مهم ترین آنهاست، پرهیز کنیم.

این قبیل کارها که مثلا مدیریت حوزه از چنین نشستی در تهران حمایت کند، یا جامعه المصطفی، اینها، همان اتهامات سابق را تقویت خواهد کرد.»

دکتر جعفریان درباره این همایش بی حاصل می افزاید: «همین دوم شهریور که مراسم جهانی طب اسلامی در تهران برگزار شد! یک خبرگزاری اخبار آن را منعکس کرد که در کل سعی می کند، در همین جناح بندی ها، یک طرف را بگیرد. البته انکار نمی کنم که سنت گرایی که با دین گرایی خیلی نزدیک است، به طب سنتی هم که آنها لقب سنتی و اسلامی را یدک می کشد، در میان قشری که از قبل از مشروطه تا حال، ترسشان از فرنگی مآبی است، باید هم همین رفتار را داشته باشند.

در همین منازعه طب اسلامی، حمله کردن به عنوان سکولار یک دشنام سیاسی ـ کفری نقش مهمی پیدا می کند. اگر کسی این چند روایت را که صدوق هم قبل ندارد، نپذیرد، سکولار است. به نظرم اگر این طور باشد که کسی اگر در احادیث طبی شک کرد، سکولار باشد، اول سکولار شیخ صدوق است. »

درباره این همایش سه پرسش جدی مطرح است:

اول: برای برگزاری چنین همایشی چقدر هزینه شده است و بودجه چنین همایشی را چه نهاد یا فردی تقبل کرده است؟

دوم: نام و سمت و درجه علمی این ۳۰ اندیشمند که از ۳۰ کشور دعوت شده بودند چیست؟

سوم: ساخت سردیس های طلایی از افرادی که وجهه علمی آنها زیر سوال است، به چه دلیلی انجام می شود در حالی که دانشگاه ها و مراکز علمی و پژوهشی، در شرایط اقتصادی اسفباری هستند؟ ساخت سردیس و مجسمه این افراد به نام طلایه داران طب سنتی – اسلامی چه ضرورتی داشته است؟